Zaman Salıncağı

Başlar eğik, uzandı kollar

Getirip, bir yere bıraktılar

Toplandı herkes etrafıma

Beyaz sarıklı bir adam

Bir şeyler söyledi kalabalığa

Sonra, hep birden döndüler benim tarafa

El kol hareketleri sonra

Yine aldılar eller üstüne

Getirdiler bir çukurun başına

Mezar diyorlar buna

Bir kişi, iki kişi indi

Beni de indirdiler çukura

Yere yatırıp, tahtaları dizdiler

Her tahtayla, ışığımı çaldılar

Son tahtada karanlığa bıraktılar

Sesler başladı, toprak sesleri

Kürekler çalışıyor, ağırlık artıyor,

Ve kesildi sesler

Ve anladım, ben ölüyüm

Hiçbir şey hissetmedim

Sadece yüreğim sızlıyor.