Adı Rem

Diz çöktüğü tuvalet aynasının karşısında hüngür

hüngür ağlıyordu Asya. Titreyen ellerini ağarmış

saçları arasında gezindirdi biraz. Derin bir nefes

aldı. Nefes vermek ise hiç bu kadar zor olmamıştı

sanki. Kapandığı paspas, gözyaşlarıyla ıslandı.

İçinde hala kanayan bir yara, kocaman bir hasret ve

acı içinde geçmiş koskoca bir ömür, gözyaşlarıyla

akıp gidiyordu avuçlarından. “Asla affetme onu,”

diyordu kendi kendine. Ve asla da affetmeyecekti,

bunu biliyordu.